dimecres, 3 de març del 2010

In joy and sorrow

Qué costa, però Faux, no estic d'acord, i pot ser és la... visió d'algú inmadur, però lluitar, guanyis el que guanyis, o perdis el que perdis, és sempre positiu: et fa conèixer els teus limits. :)

1 comentari:

Faux ha dit...

Luchar siempre es positivo, creo que fue lo primero que te recomendé hace ya varias semanas, sobre todo cuando crees, cuando hay una historia detrás que te permite luchar. Pero ¿sabes? con los años a veces antes de meterte en un campo de batalla y complicarte la vida, te lo piensas, piensas si el desgaste valdrá la pena. No digo luchar porque algo que ha sido precioso no muera, sino luchar porque algo que prácticamente no existe o que existe en un grado incipiente florezca. A veces se pierde demasiado tiempo luchando por cosas que no tienen mucho futuro o que tendrán ganancias efímeras. Entonces te paras frente al camino, analizas la situación, sopesas tus armas, y te preguntas si vale la pena ser el guerrero. Porque si vas a perder todo tu ejército, aunque triunfes al final, acabarás tan exhausto que la victoria te sabrá a derrota. Quizás sea algo que te vaya deparando la experiencia. Cuando ya has conocido antes tus límites y no quieres sentir de nuevo ciertas fatigas. ;)